Yazımı yazmış, yayınlamış, bilgisayarımı kapatmış, ortalığı toplamış, mutfağı toplamış, artık oğlumun uykusunun geldiğine kanaat getirmiş yatırmaya hazırlanırken, odaya girdim, pondiği yere bıraktım, arkamı döndüm iki adım attım, geri döndüm baktım, bir de ne göreyim ???
OĞLUŞUM YÜRÜYOOOOORRR :)))
O mutluluk saçan surat ifadesi, o bakış, o gülüş, ardından o kucaklama.... anlatılacak gibi değil.... Başarısının farkındalığı ve gururlanması da öyle....
Belki 5 adım , 5 sn. bile sürmedi ama dünyalar benim oldu.. Benmi çok abarttım acaba :)
Bunu yazmadan uyuyamayacaktım :D :D :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder