2 yıl önce bugün...
O günün 'O GÜN' olduğunu nerden bilebilirdim :) Muhtemel doğum tarihimize 6 gün kalmıştı. Günlerden pazar, üzerimde bi yorgunluk, bütün gün bi oraya bi buraya devrilip devrilip yatıyorum. O kadar çok kilo aldım ki iki lokma yesem doyuyorum hatta artık nefes alacak yerim kalmamış gibi, daralıyorum. İçimdeki kıpırtılar artık hoplama zıplama denebilecek düzeyde... O kadar ki bi ara karnımın yaklaşık 10 cm. yükseldiğini farkettim. Sadece ben değil eşimde gördü. Heralde takla attı dedim eşime ama içim içimi yedi ya ters döndüyse normal doğum olmazsa diye. Akşamüzeri kıpırdanmalar kesilince biraz uyumuşum. 1 saat kadar sonra tuvalete kalktığımda farkettim suyumun geldiğini. Aslında hemen hastaneye gidecek kadar acil değilmiş durumum ama nerden bilebilirdik :) Meğer bizim ufaklık birazcık yaramazmış, annesinin karnında bile rahat duramazmış, hareket etmeye çalışırken kesesini delivermiş ufacık :)
Ağrım sancım yok ama hastaneye gidince bırakırlar mı hiç, yattık paşa paşa... Bu kısmı pek hatırlamak istemiyorum aslında ama sadece sancılarımın çoğalmasını beklerken sabaha kadar pencereden gökyüzüne bakıp bu gece bitecek mi diye düşündüğümü unutamıyorum... Kalp atışlarını dinleyerek kendimi yatıştırdım. Sabah olacak, oğlum gelecek diye...
Saat 9a kadar dayanılmaz ağrılar çektiğimi söyleyemem. Ama son 15-20 dk. ömre bedeldi :)
Ve saat 09:23 ! Hediyem geldi :) Bundan sonrasını anlatacak kelime bulamıyorum. Sonrası dediğim de 2 yıl :))) Hoşgeldin bebeğim... İyiki geldin... Seni çok seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder